Gdy po latach mieszkania poza miastem przeprowadziłem się do dużej aglomeracji, zachłysnąłem się tym, czego na wsi doświadczyć nie mogłem. Skończyło się to chwilowymi przyjemnościami i długotrwałymi konsekwencjami wskazanymi mi przez lekarza.

Wtedy uświadomiłem sobie, że zdrowej żywności, której potrzebowałem, nigdzie nie mogę znaleźć. Zwłaszcza chleba. A jego przyjemny, lekko kwaskowy zapach znam od dziecka. Do dziś pamiętam jazdę na rowerze z pajdą chleba – dzieła mojej babci i jej siostry – w dłoni.

Mimo wielu trudności odtworzyłem stare przepisy, a pierwszy własnoręcznie zrobiony żytni zakwas chlebowy dał początek pasji, którą dziś chętnie dzielę się z innymi. Zależy mi, żebyśmy mieli stały i łatwy dostęp do smaku tradycji, zdrowia i dziecinnej beztroski.